Quantcast
Channel: یک ستاره در هفت آسمان
Viewing all articles
Browse latest Browse all 5950

کشف کهن ترین ستاره کیهان

$
0
0
* ستاره شناسان چیزی را یافته اند که به نظر می رسد یکی از کهن ترین ستارگان شناخته شده در جهانی هستی است. 

به گفته یدانشمندان دانشگاه ملی استرالیا، زمان چندانی از مهبانگ در ۱۳.۸ میلیارد سال پیش نگذشته بوده که این ستاره ی باستانی شکل گرفته. این ستاره که به نام SMSS J031300.362670839.3 خوانده شده، در فاصله ی ۶۰۰۰ سال نوری از زمین جای دارد و خود از پس مانده های یک ستاره ی آغازین که ۶۰ بار از خورشید ما سنگین تر بوده پدید آمده است.
به باور دانشمندان، این می تواند کهن ترین ستاره در کیهانِ شناخته شده باشد. این ستاره حدود ۶۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
استفان کلر، دانشمند ارشد در دانشکده ی پژوهش اخترشناسی و اخترفیزیک ANU در این باره گفت: «این نخستین بارست که ما توانسته ایم روشن و بی پرده بگوییم ردپای شیمیایی یک ستاره ی آغازین را یافته ایم. این یکی از نخستین گام ها در شناخت نخستین ستارگان است. کمکی که این ستاره ی کهن به ما کرده اینست که می توانیم اثر انگشت آن ستارگان آغازین را ثبت نماییم.»

به گفته ی آنا فربل، اخترشناسی از MIT که در این پژوهش شرکت داشت، دانشمندان فکر می کنند که سن ستاره ی SMSS J031300.362670839.3 می تواند به ۱۳ میلیارد سال برسد، هر چند که سن دقیقش را نمی دانند.

کلر و گروهش دریافتند که این ستاره عملا ساختار شیمیایی نامنتظره ای دارد. اخترشناسان می پنداشتند که ستارگان آغازین - مانند همان ستاره ای که SMSS J031300.362670839.3 از پسمانده اش ساخته شده- طی انفجارهای سهمگین ابرنواختری که مقادیر فراوانی آهندر فضا پخش می کردند از بین می رفتند.

ولی به گفته ی مقام های ANU، رصدهای تازه نشان داده که ترکیب ساختاری SMSS J031300.362670839.3 دارای هیچ آلودگی آهنی نیست. در عوض این ستاره عمدتا دارای عنصرهای سبک تری مانند کربناست.

کلر می گوید: «این نشان می دهد که انفجار ابرنواختریِ آن ستاره ی آغازین به گونه ی شگفت آوری کم انرژی بوده. انرژی انفجار برای از هم پاشاندن ستاره ی آغازین بسنده می کرده، ولی همه ی عنصرهای سنگین مانند آهن، توسط سیاهچاله ای که در قلب انفجار پدید آمد فرو کشیده شده.»

دکتر استفان کلر در کنار تلسکوپ
SkyMapper. تصویر بزرگ تر
دانشمندان همچنین دریافتند که ساختار ستاره ی آغازین بسیار متفاوت از ساختار خورشید ما بوده. کلر می گوید: «برای ساختن ستاره ای مانند خورشید خودمان، اجزای بنیادین (هیدروژنو هلیوم) را از مهبانگ می گیریم و مقدار فراوانی آهن - هم ارز حدود ۱۰۰۰ برابر جرم زمین- به آن می افزاییم. ولی برای ساختن این ستاره ی باستانی، مقدار آهنی که نیاز داریم تنها به اندازه ی یک سیارک به بزرگی استرالیاست به همراه مقدار فراوانی کربن. این دستور ساختِ بسیار متفاوت چیزهای بسیاری درباره ی سرشت ستارگان آغازین و چگونگی مرگشان به ما می گوید.»

چنان چه آنا فربل در ایمیلی به اسپیس دات کام گفت، عمر دراز این ستاره که در کهکشان خودمانست به دلیل داشتن جرم کم آنست.

کلر و گروهش SMSS J031300.362670839.3 را با بهره از تلسکوپ اسکای مَپر (SkyMapper) در ANU یافتند. SkyMapper در رصدخانه ی سایدینگ اسپرینگاسترالیاجای دارد و آسمان را برای تهیه ی نخستین نقشه ی دیجیتالی آسمان در نیمکره ی جنوبی می کاود. این دانشمندان رصدهای خود را به کمک تلسکوپ ماژلان در شیلی تایید کردند.

واژه نامه:
star - Big Bang - Australian National University - SMSS J031300.362670839.3 - Earth - fingerprint - Stefan Keller - ANU - Anna Frebel - MIT - supernova - iron - carbon - element - black hole - sun - hydrogen - helium - asteroid - Milky Way - SkyMapper - Siding Spring Observatory - Southern Hemisphere - Magellan telescope - Nature

منبع: SPACE.com

Viewing all articles
Browse latest Browse all 5950

Trending Articles



<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>