حلقه‌هایی به گرد یک حلقه

این یک نمای آشنا برای آسمان‌دوستان است، حتی آنهایی که با تلسکوپ‌های کوچک آسمان را می‌کاوند. ولی این جرم، یعنی سحابی حلقه یا ام۵۷، دیدنی‌هایش بسیار بیش از چیزیست که از پشت تلسکوپ‌های کوچک بتوان دید.

حلقه‌ی مرکزی که به آسانی دیده می‌شود حدود یک سال نوریقطر دارد، ولی در این تصویر چشمگیر که با نوردهی بسیار بلندثبت شده و یک همگذاری از داده‌های سه تلسکوپ بزرگ است، رشته‌های گاز تاب خورده و برافروخته‌ای هم نمایان شده که تا فاصله‌های بسیار دورتری ازستاره‌ی مرکزیکشیده شده‌اند.

در این تصویر همنهاده‌ی زیبا و تماشایی، داده‌های تصویری باریک-باند هیدروژن را می‌بینیم، به همرا تابش نور دیدنی (مریی)، و تابش نور فروسرخ.

این جرم برافروخته و درخشان یک نمونه‌ی کاملا شناخته شده از سحابی‌های سیاره‌نمااست، ولی گفتن ندارد که هیچ ارتباطی میان آن و سیاره‌ها وجود ندارد، بلکه این مواد برافروخته، لایه‌های گازیهستند که از یک ستاره‌ی خورشیدسانِ رو به مرگ پس زده شده‌اند.

سحابی حلقهبا فاصله‌ی نزدیک به ۲۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی آهنگینچنگ رومی (شلیاق) دیده می‌شود. این صورت فلکی یک نام پارسی دیگر هم دارد که ابوریحان به کار برده: "کَشَف"به معنای لاک پشت.

--------------------------------------------

واژه‌نامه:

منبع: apod.nasa