وقتی ماه از میان خورشید و یک فضاپیما می گذرد

روز شنبه ۲۲ نوامبر، کره ی ماه از جلوی خورشید گذشت و چون گذرش بیرون از مرکز بود، یک خورشیدگرفتگیِپاره‌ای زیبا را پدید آورد. ولی هیچ یک از مردمان زمین آن را ندیدند زیرا تنها از درون مدار زمین دیده می شد.

رصدخانه ی دینامیک خورشیدیناسا (SDO) در فاصله ی بیش از ۳۵۴۰۰ کیلومتری سطح زمین، با بهره از دوربین های ۱۶ مگاپیکسلی خود این رویداد را در چندین طول موج نهایت فرابنفشمشاهده کرد و عکس بالا را در طول موج ۱۷۱ آنگستروم از آن گرفت.

به لبه ی آشکار ماه در این تصویر باکیفیت دقت کنید (در تصویر دوم بهتر نشان داده شده). برجستگی ها و ناهمواری های کوچکی که در آن می بینید همان کوه های ماه هستند که نور پلاسمای خورشید پشتشان افتاده و آن ها را به حالت ضدنور و تمام تیره در آورده است.

مشاهده ی گرفتگی ها از فضا پدیده ی تازه و نوینی است ولی عکس هایی که SDOمی گیرد فراتر از نو بودن، ارزش‌هایی کاربردی هم برای دانشمندان دارد. لبه ی واضح ماه به پژوهشگران کمک می کند تا ویژگی های درون-مداری این تلسکوپ را بسنجند؛ برای نمونه، چگونگی پراش نورتوسط دستگاه های اپتیکی و توری های فیلتر پشتیبان آن. پژوهشگران پس از واسنجی (کالیبره کردن) این ویژگی ها، می توانند داده های SDO را برای اثرات دستگاهی تصحیح نموده و کیفیت عکس های آنرا از پیش هم بهتر کنند.

واژه نامه:

منبع: spaceweather