* اخترشناسان در نزدیکی ابرسیاهچالهی مرکز کهکشان راه شیری اجرامی ناشناخته و پف‌آلود یافته‌اند که نمایی مانند ابرهای گازی دارند ولی مانند یک ستاره رفتار می‌کنند.
این گروه به رهبری آنا سیورلواز دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (یوسی‌ال‌ای) این کشف را با بهره از داده‌های ۱۲ ساله‌ی رصدخانه‌ی دبلیو.ام. ککدر موناکیای هاواییانجام دادند. آنها این اجرام را با سنجیدن طول موج‌هایگسیلیده از ساختارهای گاز و غبار در مرکز کهکشان یافتند. این دانشمندان یافته‌های خود را در نشست روز ۷ ژوئنِ انجمن اخترشناسی آمریکادر دنورارایه کردند.
این گروه به رهبری آنا سیورلواز دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (یوسی‌ال‌ای) این کشف را با بهره از داده‌های ۱۲ ساله‌ی رصدخانه‌ی دبلیو.ام. ککدر موناکیای هاواییانجام دادند. آنها این اجرام را با سنجیدن طول موج‌هایگسیلیده از ساختارهای گاز و غبار در مرکز کهکشان یافتند. این دانشمندان یافته‌های خود را در نشست روز ۷ ژوئنِ انجمن اخترشناسی آمریکادر دنورارایه کردند.
 |
تصویر رصدخانه‌ی پرتو X چاندرای ناسا از ابرسیاهچالهی مرکز کهکشان راه شیری و منطقه‌ی پیرامونش |
پژوهشگران بر پایه‌ی ویژگی‌هایی مانند حرکتِ این اجرام، آنها را از اجرام ستاره‌ای غباری به نام "اجرام جی" (G-objects) می‌پندارند.
این کشف می‌تواند آگاهی‌هایی درباره‌ی چیستی احتمالی اجرام جی به ما بدهد. بیش از یک دهه پیش که دانشمندان نخستین اجرام جی را نزدیک ابرسیاهچالهی مرکزی کهکشان راه شیرییافتند (جی۱ در سال ۲۰۰۴، و جی۲ در ۲۰۱۲) برای شناختشان کمی با چالش روبرو شدند. در آغاز آنها را ابرهای گازی دانستند، ولی زمانی که هر دوی آنها از چنگ گرانش ابرسیاهچاله نجات یافتند، دانشمندان فهمیدند که با چیز دیگری سر و کار دارند.
اکنون به گمان دانشمندان، این رصدهای تازه و اجرامِ جیِ نویافته (جی۳، جی۴، و جی۵) ستارگانِ به اصطلاح پف‌آلود هستند. اینها ستارگانی‌اند که به اندازه‌ای بزرگ شده‌اند که به گفته‌ی مارک موریساز یوسی‌ال‌ای، هر گاه به اندازه‌ی کافی به ابرسیاهچالهی مرکزی نزدیک می‌شوند، نیروهای کشندیِابرسیاهچاله می‌تواند مواد جو آنها را بکشد ولی یک هسته‌ی ستاره‌ای با جرم کافی دارند که می‌تواند جان به در ببرد.
موریس می‌گوید پرسش اینجاست که آنها چرا این اندازه بزرگند؟
 |
مکعب سه‌بعدی داده‌ها با تصویربرداری طیفیبه پژوهشگران امکان داد تا اجرام جی۳، جی۴، و جی۵ را از تابش‌های پس‌زمینه جدا کنند. این روش همچنین به آنها اجازه می‌دهد تا حرکت و رفتار این اجرام جی پیرامون ابرسیاهچاله را نیز دنبال کنند. |
موریس می‌گوید: «یک چنین برخوردی می‌تواند ظاهر این اجرام را توضیح دهد، زیرا در پی این گونه ادغام‌ها یک جرمِ تنها پدید می‌اید که "پف‌آلود"و ورم کرده است و تا مدت درازی، چه بسا تا چند میلیون سال به همین وضع بماند تا سرانجام دوباره آرام بگیرد و ستاره‌ای با اندازه‌ی معمولی بسازد.»
پرسش‌های پژوهشگران درباره‌ی این اجرام کیهانی "پف‌آلود"بیش از اینست. رصد و بررسی حرکت آنها نزدیک ابرسیاهچاله و برهم‌کنش‌شان با آن می‌تواند در شناخت رفتار و سرشتشان به پژوهشگران کمک کند.
به گفته‌ی سیورلو، دانشمندان تا اینجا می‌دانند که این اجرام نزدیک به ابرسیاهچالهی مرکز کهکشان راه شیری هستند، و با سرعتی بسیار حرکت می‌کنند. ولی این که چگونه سر از آنجا در آورده‌اند و سرانجامشان چه خواهد بود هنوز جای بررسی دارد. سیورلو می‌گوید: «اینها حتما داستان جالبی برای گفتن دارند.»
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
supermassive black hole - Milky Way - Anna Ciurlo - Division of Astronomy and Astrophysics - University of California - Los Angeles - UCLA - W. M. Keck Observatory - Mauna Kea - Hawaii - wavelength - galaxy - OH-Suppressing Infrared Imaging Spectrograph - American Astronomical Society - Denver - G-objects - G1 - G2 - G3 - G4 - G5 - star - tidal force - Mark Morris - Galactic Center Orbits Initiative - GCOI - NASA - Chandra X-ray Observatory - 3D - spectro-imaging
منبع: Space.com
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان