 |
| این تصویر در دو اندازه‌ی بسیار بزرگ‌تر: ۵.۶ مگ- ۱۷.۲ مگ |
در این تصویر خیره‌کننده‌ی تلسکوپ فضایی هابلیک خوشه‌ی کهکشانی غول‌پیکر به نام PSZ2 G138.61-10.84 را می‌بینیم که حدود شش میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد.
پراکندگی کهکشان‌ها در فضا کتره‌ای و بی‌نظم نیست بلکه در گروه‌ها، خوشه‌هاو ابرخوشه‌هایی دسته‌بندی شده‌اند. یک ابرخوشه‌ی کهکشانیمی‌تواند بیش از صدها میلیون سال نوری گستردگی داشته و میلیاردها کهکشان را در خود جای داده باشد. برای نمونه، کهکشان راه شیری خودمان عضو گروه محلیکهکشان‌هاست و این گروه هم به نوبه‌ی خود عضو ابرخوشه‌ی غول‌پیکر لانیاکیااست.
ما به لطف هابل توانسته‌ایم ابرخوشه‌های کهکشانی هیولاپیکری مانند "دیوار بزرگ زانوزده-تاج شمالی"را بررسی کنیم، ابرخوشه‌ای از کهکشان‌ها که میلیون‌ها کهکشان را در بر دارد و گستردگی‌اش به ۱۰ میلیارد سال نوری می‌رسد. این ابرخوشه بزرگ‌ترین ساختار شناخته شده در جهان هستی تا به امروز است.
تلسکوپ فضایی هابل این عکس را به کمک دوربین پیمایشی پیشرفته (ACS) و دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ی خود (WFC3) و به عنوان بخشی از یک برنامه‌ی رصدی گسترده به نام RELICSگرفته. در این برنامه از ۴۱ خوشه‌ی بزرگ کهکشانی تصویربرداری شده تا با بهره از آنها به عنوان عدسی‌های گرانشی، به جستجوی کهکشان‌های درخشان دوردست بپردازند. این کهکشان‌ها سپس به کمک تلسکوپ‌های کنونی و همچنین در آینده با تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) با جزییات بیشتری بررسی خواهند شد.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
NASA - ESA - Hubble Space Telescope - galaxy cluster - PSZ2 G138.61-10.84 - supercluster - galaxy - Local Group - Laniakea Supercluster - Hercules-Corona Borealis Great Wall - Advanced Camera for Surveys - Wide-Field Camera 3 - RELICS - Reionization Lensing Cluster Survey - CSA - James Webb Space Telescope - JWST
منبع: spacetelescope
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان