* شرایط تیتان، ماه سیاره‌ی کیوان (زحل) روز به روز برای زندگی نویدبخش‌تر می‌شود چرا که برای نخستین بار، بلوک‌های سازنده‌ی غشاهای سلولیدر جو این ماه یافته شده.
در زمین، هر یاخته (سلول) توده‌ای عمدتا آب است که با پوسته‌ی نازکی ساخته شده از لیپیدهادر بر گرفته شده. هیچ یک از این دو بخش نمی‌توانند به خوبی در بزرگ‌ترین ماه کیوان وجود داشته باشند. تیتان با میانگین دمای سطحی ۱۴۹- درجه‌ی سانتیگراد، سردتر از آنست که آب مایع داشته باشد. در دریاهای آن که از متانمایع است هم غشاهای لیپیدی که مورد نیاز زندگی زمینی هستند نمی‌توانند پدید بیایند.
 |
| عکسی که کاسینی با بهره از فیلتر طیفی از تیتان گرفته و دریاهای آن را هم از پشت لایه‌ی چگال جوَش آشکار کرده. |
ولی شاید زندگی تیتانی از چیز دیگری ساخته شده باشد. مورین پالمراز مرکز پروازهای فضایی گوداردناسا در گرین بلت مریلند به همراه همکارانش نشانه‌های وینیل سیانید را در جَو نیتروژنی این ماه یافته‌اند. بر پایه‌ی پژوهشی در سال ۲۰۱۵، وینیل سیانیدنقشی ویژه در شکل‌گیری ساختارهای پایدار و انعطاف‌پذیری که برای ساخت یک غشای سلولی نیاز است بازی می‌کند.
پالمر می‌گوید در تیتان به اندازه‌ی کافی وینیل سیانید هست که بتواند تا ۳۰ میلیون غشای سلولی در هر سانتیمتر مکعب از مایع درون یکی از بزرگ‌ترین دریاهای آن بسازد. این میزان ماده‌ی غشایی به معنای احتمال بیشتر برای اینست که غشاها بتوانند به اندازه‌ی کافی بزرگ بشوند که پشتیبان ساختارهای پیچیده‌تری مانند محتویات سلول باشند.
بلوک ساختمانی
پائولته کلنسیاز دانشگاه کرنلنیویورک، و نویسنده‌ی پژوهشنامه‌ی سال ۲۰۱۵ که وینیل سیانید را به عنوان مواد سلولی احتمالی شناسایی کرده بود می‌گوید: «این مانند اندرزیست که به به افراد سرگردان در بیابان داده می‌شود: پیش از هر چیز باید به دنبال یک سرپناه باشید. این به گونه‌ای مانند کاریست که سلول‌ها باید انجام دهند- باید پیش از آغاز کارهایشان، راهی برای حفاظت از خود در برابر تاخت و تاز دنیای بیرون پیدا کنند.»
ولی غشاها به تنهایی کافی نیستند. پالمر می‌گوید: «به نظر ما غشاها برای زندگی ضروری‌اند، ولی به گونه‌ای ماده‌ی ژنتیکیو گونه‌ای سوخت و ساز (متابولیسم) هم نیازست.»
شواهد شیمیایی که به این فرآیندها کمک می‌کند از فضاپیمای کاسینیبه دست می‌آید که در گام پایانی ماموریتش برای کاوش کیوان و ماه‌هایش به سر می‌برد. کاسینی در بلندای جو تیتان مولکولی به نام زنجیره‌ی آنیونکربنیافته که می‌تواند زندگی به همراه داشته باشد. راوی دسایاز کالج دانشگاهی لندنو همکارانش بر این گمانند که این آنیون‌ها می‌توانند دانه‌های مولکول‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر را در جاهایی نزدیک‌تر به سطح تیتان بسازند.
کلنسی می‌گوید: «اگر آنها بتوانند به اندازه‌ی کافی دوام بیاورند که به سطح برسند، شاید بتوانند در برخی واکنش‌های شیمیایی که آنجا رخ می‌دهد نقشی بازی کنند، شاید حتی چه بسا در واکنش‌های درون پناهگاه پوسته‌ی وینیل سیانید که می‌تواند به یک فرآیند متابولیک بیانجامد.»
جو ضخیم نیتروژنیتیتان و دریاهای متانی آن بهترین آزمایشگاه در سامانه‌ی خورشیدیرا برای آزمودن فرگشت احتمالی گونه‌های زیستی که کاملا متفاوت با هر آنچه در زمین می‌بینیم هستند فراهم کرده. پالمر می‌گوید: «تیتان به طور قطع یک هدف وسوسه‌انگیز برای جستجوی این زیست‌شیمیبسیار بیگانه، و دیدن مرزهای زیست‌شیمی است.»
پژوهشنامه‌ی این دانشمندان ۲۸ ژوییه، در نگارش یرخط نشریه‌ی ساینس ادونسز منتشر شدهاست.
-------------------------------------------
در همین زمینه: * شیمی روی تیتان می‌تواند زمینه‌ساز پیدایش زندگی باشد
-------------------------------------------
در همین زمینه: * شیمی روی تیتان می‌تواند زمینه‌ساز پیدایش زندگی باشد
--------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
Saturn - Titan - cell - membrane - moon - Earth - lipid - methane - Maureen Palmer - NASA - Goddard Space Flight Center - Maryland - vinyl cyanide - nitrogen - Paulette Clancy - Cornell University - New York - genetic - metabolism - Cassini spacecraft - molecule - carbon chain anion - Ravi Desai - University College London - anion - solar system - biochemistry
منبع: newscientist
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان