* بر پایهی پژوهشی تازه روی خوشههای ستارهایِ انبوه -جاهایی که کوتولههای قهوهای فراوان است- کهکشان ما شاید حدود ۱۰۰ میلیارد کوتولهی قهوهایداشته باشد.
کهکشان راه شیریمیتواند ۱۰۰ میلیارد یا بیشتر کوتولهی قهوهای داشته باشد، این یافتهی پژوهشی است که گروهی از اخترشناسان به رهبری کورایکا موژیکاز دانشگاه لیسبونو الکس شولتزاز دانشگاه سنتاندروزانجام داده اند. در روز ۶ ژوییه، شولتز دستاورد پیمایش گروهشان از خوشههای ستارهایچگال و فشرده، جاهایی که کوتولههای قهوهای فراوانی در آنها یافته میشود، را در نشست ملی اخترشناسیدر دانشگاه هالارایه خواهد کرد.
کوتولههای قهوهای اجرامی میان ستاره و سیاره هستند که جرمشان کمتر از آن بوده که یک همجوشیپایدار هیدروژن -ویژگی ستارگانی مانند خورشید- در هستهشان آغاز شود. پس از کشف کوتولههای قهوهای در سال ۱۹۹۵، دانشمندان به سرعت دریافتند که آنها فرآوردههای طبیعی همان فرآیندهایی هستند که به طور عمده به پیدایش ستارگان و سیارههای میانجامد.
همهی هزاران کوتولهی قهوهای که تاکنون شناخته شدهاند به نسبت به خورشید نزدیک بودهاند و بیشترشان کمتر از ۱۵۰۰ سال نوری با آن فاصله دارند؛ دلیل سادهاش هم اینست که این اجرام کمنورند و بنابراین دیدنشان دشوار است. بیشتر این کوتولههای قهوهایِ یافته شده در مناطق ستارهزاییِ نزدیک جای دارند که همگی به نسبت کوچکند و انباشتگی (تراکمِ) ستارگانشان کم است.
این دانشمندان در سال ۲۰۰۶، با رصد پنج منطقهی ستارهزاییِنزدیک، جستجوی تازهای را برای یافتن کوتولههای قهوهای آغاز کردند. جستجوی آنها که پیمایش "اجرام زیرستارهای در خوشه های جوان نزدیک" (SONYC) نام داشت بر روی انجیسی ۱۳۳۳انجام شد، یک خوشهی ستارهای در فاصلهی ۱۰۰۰ سال نوری در صورت فلکی برساووش. این خوشه در ازای هر دو ستاره، یک کوتولهی قهوهای دارد، نسبتی بیش از آنچه در گذشته دیده شده بود.
برای تعیین این که آیا انجیسی ۱۳۳۳ یک مورد نامعمول است یا نه، این گروه از دانشمندان در سال ۲۰۱۶ به سراغ یک خوشهی ستارهای دیگر در فاصلهی دورتر رفتند، خوشهی آرسیدبلیو ۳۸در صورت فلکی بادبان.این خوشه دارای انباشتگی بالایی از ستارگان پرجرمتر است و شرایطی بسیار متفاوت با خوشههای دیگر دارد.
فاصلهی آرسیدبلیو ۳۸ از زمین ۵۵۰۰ سال نوری است، این بدان معناست که کوتولههای قهوهایش هم کمنورند و هم یافتنشان در کنار ستارگان درخشانتر سخت است. شولتز، موژیک و همکارانشان برای به دست آوردن تصویری روشن، از دوربین اپتیک سازگارNACOدر تلسکوپ بسیار بزرگِ رصدخانهی جنوبی اروپابهره جستند و ۳ ساعت این خوشه را رصد کرده و دادههایشان را به دادههای پژوهش پیشین افزودند.
این پژوهشگران همان نسبت را برای کوتولههای قهوهای یافتند -حدود یک دوم ستارگان- و پی بردند که محیطی که ستارگان در آن ساخته میشوند، چه ستارگانشان پرجرمتر باشد چه کمجرمتر، چه انبوه باشند و چه انباشتگی کمتری داشته باشند، تنها اثری کوچک روی چگونگی پیدایش کوتولههای قهوهای در آنها دارد.
شولتز میگوید: «ما کوتولههای قهوهای بسیاری را در این خوشهها یافتهایم. و [دریافتیم که] خوشه از هر گونهای که باشد، کوتولههای قهوهای [در آنها] بسیار فراوان است. کوتولههای قهوهای در کنار ستارگان درون خوشهها شکل میگیرند، بنابراین پژوهش ما نشان میدهد که شمار هنگفتی کوتولهی قهوهای در فضا وجود دارد.»
شولتز و رهبر گروه، کورایکا موژیک به کمک پیمایش اساوانوایسی برآورد میکنند که کهکشان راه شیری دستکم میان ۲۵ تا ۱۰۰ میلیارد کوتولهی فهوهای دارد. کوتولههای قهوهای کوچکتر و کمنورتر بسیاری هم وجود دارد، پس این میتواند برآوردی بسیار کمتر از واقعیت باشد، و این پیمایش تایید میکند که این اجرام تیره و کمنور در همه جا وجود دارند.
-------------------------------------------
-------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
galaxy - brown dwarf - star cluster - Koraljka Muzic - University of Lisbon - Aleks Scholz - University of St Andrews - National Astronomy Meeting - University of Hull - star - planet - hydrogen - fusion - core - Sun - The Substellar Objects in Nearby Young Clusters - SONYC - NGC 1333 - constellation of Perseus - RCW 38 - constellation of Vela - NACO - adaptive optics - European Southern Observatory - Very Large Telescope - Milky Wa
منبع: sciencedaily
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان