صدا و تصویر وویجر را از ژرفای فضا ببینید و بشنوید

در فوریه ی ۲۰۱۲، آرایه با خط مبنای بسیار بلند (VLBA) با گستردگی ۵۰۰۰ مایل، که متعلق به رصدخانه ی ملی اخترشناسی رادیویی است، این تصویر رادیویی را از سیگنال وویجر ۱ پدید آورد. گرچه در آن زمان هنوز چندان خبر نداشتند که وویجر دیگر به فضای میان ستاره ای رسیده.

فرستنده ی اصلی وویجر ۱ دارای توانی حدود ۲۳ وات، برابر با توان یک رادیوی ساده یا یک لامپ یخچال است. با آن که سیگنال وویجر ۱ از نگاه استانداردهای ارتباطات بی سیم پیشرفته به گونه ای باورنکردنی ضعیف است، ولی در مقایسه با بیشتر اجرام طبیعی که توسط تلسکوپ های رادیویی بررسی می شوند، سیگنالی روشن است.

بزرگی این تصویر از پهلو حدود ۵ ثانیه ی قوس است. یک ثانیه ی قوس اندازه ی ظاهری یک سکه ی ۱ پنی است که از فاصله ی ۴ کیلومتری دیده شود. این که شکل کمی کشیده است به دلیل پیکربندی آرایه ی رادیوتلسکوپی است.

VLBA این تصویر را در روز ۲۱ فوریه ی ۲۰۱۳ از سیگنال وویجر ۱ ساخت. وویجر ۱ در آن زمان ۱۸.۵ میلیارد کیلومتر از خورشید دور بود.

-----------------------------------------------

صداهایی که وویجر۱ از ژرفای فضا ثبت کرده:

دستگاه امواج پلاسما که روی فضاپیمای وویجر ۱ ناسا نصب شده، این صداها که فضای میان ستاره ای را به لرزه در آوردند را از پلاسمای چگال (گاز یونیده ی چگال) ثبت کرد. این دستگاه دو بار لرزش ها را شنید: اکتبر تا نوامبر ۲۰۱۲ و آوریل تا می ۲۰۱۳. این پلاسماها ابرهایی از باد ذرات خورشیدی بودند که حدود ۱۳ ماه پیش از خورشید به فضا دمیده شده و پس از گذشت این مدت به وویجر رسیده بودند.

واژه نامه:

منبع: spaceweather