![]() |
این تصویر در اندازه ی بزرگ تر |
شفق های قطبی به طور معمول بسیار بالاتر از ابرها پدید می آیند.
تابش شفقیدر پی برخورد ذرات پرسرعتی که از خورشید پرتاب شده اند به مغناطکره ی زمینرخ می دهد.، این ذرات باردار با برخورد به مغناطکره، به دام میدان مغناطیسیزمین افتاده و مارپیچی در آن حرکت می کنند تا سرانجام به اتم ها یا مولکول هایی که در بلندای جو زمینندبرخورد کنند و آن ها را برانگیخته و به تابش وادارند.
برای نمونه، یک اتم اکسیژنبا برانگیختگی و انرژی گرفتن در اثر چنین برخوردی، پرتوی سبزفامی می تاباند که به شکل شفق سبزدیده می شود. [خواندید: * شفق قطبی چیست؟]
پایین ترین بخش شفق قطبیبه طور معمول در فراز حدود ۱۰۰ کیلومتری رخ می دهد، در حالی که بیشتر ابرها در فرازهای پایین تر از ۱۰ کیلومتری درست می شوند.
تفاوت فراز ابرها و شفق هانسبت به یکدیگر را به خوبی می توانید در این تصویرکه از جایی در شبه جزیره ی دیرهولهایایسلندگرفته شده ببینید.
یک عکاس نجومی باانگیزه که برای عکاسی از شفق قطبی بر فراز یک فانوس دریایی خوش منظرهبه این نقطه رفته و در برابر بادهای تندتاب آورده بود، در آغاز با آسمانی ابری روبرو شد ولی به گونه ای شانسی توانستچنین عکس چشمگیری را ثبت کند.
واژه نامه:
aurora - Sun - Earth - magnetosphere - magnetic field - atom - molecule - oxygen - Dyrholaey - astrophotographer - lighthouse
منبع: apod.nasa.gov
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان