سحابی کوسه

هیچ یک از دریاهای زمین به آن اندازه بزرگ نیست که بتواند سحابی کوسه را در خود جا دهد.

البته این درنده یکیهانی هیچ خطری برای ما ندارد زیرا تنها از گاز و غبارمیان ستاره ای تشکیل شده.

غبارهای تیره ای مانند آنچه اینجا دیده می شودتا اندازه ای مانند دود سیگارند و در جو سرد (کم دمای) ستارگانغول پیکر ساخته می شوند.

ستارگان بزرگ که از رُمبش گرانشیهمین گونه از ابرهای غبار و گاز مولکولی پدید می آیند، با پرتوهای پرانرژی و بادهایپرسرعت خود، گاز و غبار پیرامونشان را پس می زنند و به این شیوه ابر مادریشان را تراشیدهو ساختارهایی پیچیده در آن پدید می آورند.

گرمایی که این ستارگان تولید می کنند هم ابر مولکولی تیره یپیرامونشان را تبخیر می کند و هم باعث می شود گاز هیدروژن محیط پراکنده شده و نیز به رنگ سرخ بدرخشد.

در هنگامه ی این از هم پاشیدگی های کیهانی، ما انسان ها می توانیم تخیلمان رابه کار گرفته و این ابرهای بزرگرا به نماهایی آشناتشبیه کنیم، همان کاری که با ابرهایدرون جو زمین می کنیم.

سحابی کوسهکه چند سحابی غباری کوچک تراز جمله "سحابی تاریک لیندز ۱۲۳۵"و "ون دن برگ ۱۴۹"و "ون دن برگ ۱۵۰"را در بر گرفته، نزدیک به ۱۵ سال نوری گستردگی دارد و با فاصله ی حدود ۶۵۰ سال نوریاز زمین، در راستای صورت فلکی قیفاووس (پادشاه اتیوپی) دیده می شود.

در تصویر دوم، جای این سحابی های کوچک تر نشان داده شده:

 

واژه نامه:

منبع: apod.nasa.gov